In de jaren twintig van de vorige eeuw is de A76 als verbinding tussen de Oostelijke Mijnstreek en de rijksweg Roermond – Sittard – Maastricht ontworpen. In 1928 is begonnen met de aanleg van de A76; de werkzaamheden kwamen in 1938 tot stilstand vanwege de Tweede Wereldoorlog. Pas halverwege de jaren vijftig zijn de werkzaamheden hervat en uiteindelijk is het werk in 1969 voltooid. In het tweede Struktuurschema Verkeer en Vervoer zijn de A2 en de A76 aangeduid als achterlandverbinding. Het verkeer op de A76 bestaat op dit moment uit circa 30% interlokaal verkeer dat de weg slechts tussen een of twee afslagen gebruikt. Circa 20% van het wegverkeer wil van Heerlen naar Kerensheide (DSM-complex) of omgekeerd. Rijkswaterstaat verwachtte bij het uitblijven van maatregelen rond het jaar 2000 dusdanige congestieproblemen dat de A76 niet meer aan zijn functie van achterlandverbinding zou kunnen voldoen. Daarnaast voldoet de A76 zowel in vormgeving (boogstralen) als in het (hoge) aantal op- en afritten niet aan de huidige inzichten voor een verkeersveilige achterlandverbinding. Hoewel het aantal letselslachtoffers onder het landelijk gemiddelde ligt, is het aantal blikschadeongevallen duidelijk boven het landelijk gemiddelde. Het voornemen bestaat uit maatregelen op het traject Ten Esschen – Kerensheide van de A76 en het traject Kerensheide – Urmond van de A2. De startnotitie gaf voor de A76 een uitbreiding aan van 2•2 naar 2•3 rijstroken als enige mogelijkheid.
Hoofdpunten uit het advies
Project 1046.
